Schism 1054: Oorzaken van scheiding tussen het oosten en het westen

Bent u op zoek naar informatie over het Schism 1054? Jij hier op de juiste plaats!

Voordat je je meer vertelt over de oorzaken van de scheiding tussen het oosten en het westen, willen we je eraan herinneren dat we elke week nieuwe artikelen over het christendom posten.

Als u uw kennis over het verschil tussen de katholieke en orthodoxe religie wilt verdiepen, is hier een artikel dat u meer informatie deelt:

• Verschil tussen de katholieke en orthodoxe religie

En als je het verschil wilt weten tussen de katholieke en protestantse religie, is hier een ander artikel om net hieronder te ontdekken:

• Verschil tussen de katholieke en protestantse religie

En zonder verder oponthoud, laten we het artikel gaan lezen!🙏

Het grote schisma dat het oosten en het westen verdeelde

In 1054, Paus Leon IX stuurt een afgezant, Kardinaal Humbert, van Rome tot Constantinopel. Het bezoek van Cardinal aan Patriarch Cerularios zou een missie van verzoening zijn. Het is alles behalve dat geworden.

De kardinaal excommuniceerde de patriarch die op zijn beurt de kardinaal excommuniceerde. Het belangrijkste onenigheidspunt was het gebruik van zuurdesembrood tijdens de Massaviering, volgens Macmillan Publishing's

Als algemeen wordt aanvaard dat de scheiding van Rome en Constantinopel in twee christelijke kerken het resultaat was van eeuwen van conflict, is het evenement bekend geworden als Grand Schism van 1054. Schism, dat vele oude spanningen tussen het oosten en het westen het Romeinse rijk weerspiegelde, was misschien onvermijdelijk. De kerk was eeuwenlang verenigd gebleven zonder verschillende theologische conflicten op te lossen. De politieke en culturele verschillen tussen het Oosten en het Westen hebben de scheiding verder gevoed.

De problemen tussen de twee christelijke kerken

"Problemen haasten zich al een tijdje", zei pater William Saunders, president van het Notre-Dame d'Exandria Institute. "Er waren conflicterende krachtcentra met verschillende culturele tradities." Mediterrane civiele centra zijn bastions geworden voor de primitieve christelijke kerk. De discipelen droegen hun ministeries in bevolkingscentra van die tijd. "Steden zoals Antioch, Rome en Alexandrië hebben de apostelen aangetrokken en zijn geworden evangelisatiecentra", Schrijft John Faris erin

De bekering van de keizer Constantijn voorzag de kerk van een politieke bovenbouw waarin hij kon floreren. De geschiedenis van de kerk Na dit evenement was in sommige opzichten parallel aan de geschiedenis van het Romeinse rijk tijdens de rest van het millennium.

Toen het slaapdorp Byzantium werd omgezet in Constantinopel ¾ De "nieuwe Rome" ¾ in 330, is deze stad ook een centrum van het christendom geworden.

De kerk werd al snel georganiseerd in het patriarchaat. Rome, Constantinopel, Alexandrië, Antiochië en Jeruzalem werden de officiële evangelische districten.

In de 20e eeuw lijken de moderne locaties van deze oude steden misschien een korte vlucht van elkaar te zijn. Voor de inwoners van de Middellandse Zee Kerkdebuut, ze strekten zich uit van het ene uiteinde naar het andere van de wereld.

Ondanks de politieke eenheid van het rijk vertegenwoordigden de patriarchaten verschillende volkeren en culturen. Deze onderscheidingen zijn onderdeel geworden van De universele kerk.

"De liturgieën werden geboren in de tweede, derde en vierde eeuw", zei de Chorevèque Seely Beggiani van het Maronite Seminar in Washington en professor aan de Katholieke Universiteit. "Deze liturgieën weerspiegelen lokale culturen. Ze hebben verschillende kleding, muziek en kunst gebruikt. Zelfs onder de verschillende oosterse kerken kunnen er veel verschillen zijn."

Constantinopel, officieel gevestigd als een politieke hoofdstad van Het Romeinse rijk van het oosten door de keizer Theodose in 395, is ook de belangrijkste van de oosterse patriarchaten geworden.

De liturgische traditie van Constantinopel, bekend als de Byzantijnse rite, wordt toegeschreven aan Saint Jean Chrysostome. Vanwege het belang van de stad en de daaropvolgende zendingsactiviteit is de Byzantijnse rite algemeen toegepast. In een poging eenheid te handhaven tussen verschillende ontwikkelingstradities en de Katholieke doctrine, het idee van de oecumenische raad werd geboren. De eerste zeven raden ¾ die nog steeds allemaal worden erkend als geldig door de katholieke kerk ¾ werden gehouden van 325 tot 787.

Deze proclamaties van de eerste raden worden ook erkend door de christenen van Byzantijnse rite. Voor oosterse kerken die momenteel niet in communie met Rome zijn, worden proclamaties van latere raden niet erkend. Vaticaan II is de 21e oecumenische raad van de katholieke kerk. Hoewel bedoeld om eenheid te bevorderen, brachten de raden problemen op die de eerste grote scheidingen van de katholieke kerk veroorzaakten. De trinitaire doctrine van de eerste twee raden werd universeel aanvaard. Maar tijdens de derde raad wordt de theologie van de patriarch Nestorius van Constantinopel veroordeeld, waardoor een splitsing wordt uitgelokt en de ontwikkeling van een Nestoriaanse kerk gescheiden van de katholieke kerk.

Een groter uiteenvallen vond plaats tijdens de vierde raad, gehouden in Chalcedon in 451. De terminologie over de dubbele aard van Christus, zowel goddelijke als menselijke ¾, is afgewezen door veel vertegenwoordigers van de kerken van Alexandrië, Antioch en Armenië.

Alexandria, opgericht in Egypte door Alexander de Grote in 331, aanvaardde de liturgische rite ontwikkeld door Saint Marc, beschouwd als een aanpassing van de Antiochische rite. Het patriarchaat had de apostolische beschuldiging van Egyptische en Ethiopische christenen. Het was de eerste Afrikaanse inheemse kerk, 600 jaar vóór de islam.

De katholieke kerk en de orthodoxe kerk: meer informatie over de oorzaken van schisma 1054

Veel Christelijk van rite Alexandrin brak met katholieke kerk en zijn bekend geworden als niet-Chalcedoniërs. Culturele verschillen en "terminologische misverstanden" hebben het meningsverschil verergerd, volgens de

De externe druk op het Romeinse rijk woog ook op christelijke eenheid. Na de dood van Mohammed in de 7e eeuw lanceerden zijn aanhangers een jihad "om de hele wereld te veroveren", volgens Faris. Moslims namen snel de controle over drie patriarchaten ¾ Jeruzalem, Antioch en Alexandria ¾ verlaat Constantinopel als de enige onbezette oostelijke patriarchat.

Het westerse rijk Geconfronteerd met herhaalde aanvallen uit het noorden en uiteindelijk in handen van de barbaren. Het pausdom bleef de dominante politieke entiteit in Rome. De volgende pausen oefenden hun politieke autoriteit uit, terwijl de Byzantijnse patriarchen alleen de zaken van de kerk beheersten.

Ook dit was een oorzaak van wrijving, omdat verschillende patriarchen geloofden dat het pausdom buitensporig belang had genomen, volgens vader Saunders.

Continue invasies en de groei van de wereld van de islam hebben Rome nog steeds geïsoleerd van Constantinopel. De bewegingen tussen de twee steden waren gevaarlijk. Voor Romeinse pausen is contact met de ontwikkeling van culturen van West -Europa wijdverspreide geworden dan met het oostelijke rijk.

De verschillende richtlijnen zijn versterkt door Zendingsactiviteit. Constantinopel had weinig toegang West-Europa, maar gevonden Oost-Europa rijp voor zendingswerk.

Byzantijnse zendelingen transporteerden hun liturgische rite in Slavische landen en zo ver naar het noorden als Rusland en Oekraïne in de 10e eeuw. Twee van de beroemdste van deze zendelingen waren SS. De twee broers werden vanuit Constantinopel gestuurd toen de prins van de grote Moravië om christelijke zendelingen vroeg De Romeinse keizer.

Hoewel de relaties tussen Rome en Constantinopel gespannen waren, vroeg Saint Cyrille de goedkeuring van de paus om de vermeldingen in volkstaal te vertalen ¾ De eerste vertalingen van dit type. Daarbij ontdekte hij dat het Griekse alfabet onvoldoende was voor de taak, waardoor hij het Cyrillische alfabet ontwikkelde.

Missie -uitbreiding was gedeeltelijk verantwoordelijk voor een tijdelijk schisma dat in de negende eeuw plaatsvond. Van 861 tot 867 excommuniceerden paus Nicolas I en Patriarch Photius toen ze allebei probeerden controle uit te oefenen over de opkomende kerk in Bulgarije. Het was ook de westerse insertie van de filiocoque, "en de zoon", in het credo van Nicea. De kerkelijke relaties tussen Rome en Constantinopel werden hersteld, maar de wortel van het probleem ¾ pauselijk primaat ¾ werd nooit opgelost tussen deze datum en 1054. Voor Rome was het een Romeinse kerk, geleid door een door de Christus opgerichte pausdom.

Rome was opgericht als het belangrijkste patriarchaat door de eerste oecumenische raden, maar de oosterse patriarchen Erkende het gezag van de paus op alle gebieden niet altijd. En na de 11e eeuw herkenden weinig oosterse christenen deze autoriteit.

De Byzantijnse of orthodoxe kerk komt van schisma. Hij deelde een gemeenschappelijk erfgoed en een gemeenschappelijke doctrine, zoals aangegeven in de eerste zeven oecumenische raden, maar hij was niet langer uitgelijnd De rooms -katholieke kerk.

De orthodoxe kerk bestaat vandaag nog steeds in vele vormen, maar velen Christenen van Oriental Rite zijn nu in communie met de paus. De serie zal volgende week doorgaan met de hereniging van deze katholieken van Oriental Rite in katholieke kerk.